Ełk – atrakcje turystyczne

Atrakcje turystyczne Ełku

Wieża ciśnień i Muzeum Kropli Wody
Wieża ciśnień jest charakterystycznym elementem mazurskich miast i miasteczek. Ełcki obiekt wzniesiony został w roku 1895. To świadectwo dynamicznego rozwoju miasta na przełomie wieków. Stanowiła jeden z elementów umożliwiających zaopatrywanie mieszkańców Ełku w wodę, z którego korzystano przez osiemdziesiąt lat, do czasu, gdy w latach 70-tych wybudowano nowoczesny system wodociągowy. Obecnie mieści się tam Muzeum Kropli Wody, w którym można poznać dawne maszyny pompujące, przedmioty codziennego użytku sprzed kilkudziesięciu lat oraz obejrzeć galerię historycznych fotografii Ełku z początku XX wieku, eksponaty związane z wodą: stare pompy strażackie, gąsiory czy butelki. Siedzibę swoją ma tam również Stowarzyszenie Mniejszości Narodowej Niemieckiej „Mazury”.
Czynne: od czerwca do końca sierpnia: 10:00-16:00, poza sezonem: 10:00-13:00 ul. 11-go Listopada 2 tel.: (87) 621 32 00

Ścieżka historyczno-turystyczna
Przechodząc całą trasę, możemy zbliżyć się do zrozumienia istoty „mazurskości”, poznać najstarszą część Ełku, dostrzec oryginalny układ architektoniczny oraz zrozumieć, w jaki sposób rozwijało się miasto na przestrzeni wieków. Ełcka ścieżka obejmuje 20 obiektów architektonicznych lub miejsc o znaczeniu turystyczno-historyczno-ekologicznym. Między innymi są to: wieża ciśnień, „cypel”, Brama Niemiecka, plac Karla Leonharda Velthusena, zamek, rzeka Ełk, most na rzece Ełk, katedra św. Wojciecha Biskupa i Męczennika, Ełcka Kolej Wąskotorowa i wiele innych. Zadaniem tego szlaku jest pomoc w odczytaniu i zrozumieniu krajobrazu kulturowego miasta, na którego obecny kształt złożyły się czynniki zarówno przyrodnicze, jak i będące  wynikiem działalności człowieka

Rzeka Ełk                            
Jest prawym dopływem Biebrzy. Stąd ruszają spływy kajakowe, tu swój początek ma np. szlak „Łaźna Struga”. Przy ujściu rzeki do jeziora oba jej brzegi łączy malowniczy zielony mostek, będący jednocześnie elementem promenady. Rzeka ma swoje źródła w okolicy wsi Siedliska, skąd biegnie przez kompleks Puszczy Boreckiej  i przepływa przez ciąg jezior: Szwałk Wielki, Piłwąg, Łaźno, Litygajno, a nieco dalej na południe przez kolejny ciąg jezior przepływowych: Łaśmiady, Straduny, Haleckie i Ełckie. Rzeka zmienia kilkakrotnie nazwę z Czarnej Strugi na Łaźną Strugę i na końcu Ełk. W dolnym odcinku Kanał Rudzki odbiera większość jej wód. Kanał ten utworzony i uregulowany został na przełomie XIX-XX wieku. Łączy rzekę Ełk z Biebrzą  w okolicach miejscowości Osowiec, położonej na obszarze Bagien Biebrzańskich.

Promenada
Wzdłuż Jeziora Ełckiego leżącego w samym centrum miasta rozciąga się promenada. Jest to niemal siedmiokilometrowy odcinek nawierzchni spacerowej  z wytyczoną ścieżką dla rowerów i rolkarzy. Promenadą można przejść z jednego krańca miasta na drugi, odwiedzając po drodze liczne puby i restauracje wśród których są też pływające na wodzie. Zmotoryzowani mogą liczyć na dogodne miejsca parkingowe. Pomiędzy lokalami znajduje się atrakcyjny i bezpieczny plac zabaw, nieopodal którego wyrasta niewielki urokliwy budynek z przepompownią wody. Spacerując promenadą, podziwiać można ciekawe rzeźby wykonane podczas Międzynarodowych Warsztatów Rzeźbiarskich lub spocząć na jednej ze stylowych ławek. Z promenady na wyspę z pokrzyżackim zamkiem prowadzi zabytkowy most (niegdyś zwodzony), mieniący się nocą bajecznie kolorowymi światłami. W sezonie letnim w wielu miejscach wzdłuż pięknego ełckiego bulwaru odbywają się imprezy rozrywkowe, kulturalne i sportowe

Zamek

Zamek na wyspie Jeziora Ełckiego wzniesiono  z woli komtura Bałgi Ulryka von Jungingena w latach 1398-1406. Był siedzibą prokuratorów krzyżackich, a później starostów pruskich. Na wyspie leżącej  w przewężeniu Jeziora Ełckiego znajdowało się pierwotnie obronne grodzisko jaćwieskie. Podbój ziem, na których stoi Ełk, Krzyżacy zakończyli w roku 1283. Być może już wówczas na wyspie stanęła drewniana strażnica, która później przekształciła się w murowany zamek. Pierwsza wzmianka o miejscowości i zamku pojawia się w roku 1390, przy okazji wystawienia w niej dokumentów dotyczących umowy pomiędzy księciem Witoldem a wielkim mistrzem Konradem Zöllnerem von Rotensteinem. W pierwszym okresie  warownia ełcka leżała samotnie, z dala od innych zamków (najbliższe z nich były w Olecku, Piszu, Rynie, Giżycku). Znajdowała się na skraju wielkiej puszczy, na szlaku komunikacyjno-militarnym z Prus na Litwę. Była bazą etapową i koszarami dla wojsk krzyżackich w czasie wypadów na Litwę oraz forpocztą w krzyżackim systemie zamków obronnych wielkich jezior i pobliskiej puszczy. Tędy też przebiegał szlak litewskich wypraw odwetowych na Prusy z głównej bazy w Grodnie.