Inowrocław – solne uzdrowisko

Ze względu na wysad solny, czyli liczne w Inowrocławiu złoża soli, podstawowym tworzywem leczniczym w uzdrowisku są oczywiście solanki, ale występują tu także borowiny. Na kartach uzdrowiskowej historii Inowrocław zapisał się już  w dokumencie wystawionym przez kancelarię króla Kazimierza Jagiellończyka w 1450 r., dotyczącym walorów zdrowotnych wody czerpanej z inowrocławskiej studni miejskiej. Podobno woda z Inowrocławia wyleczyła z niepłodności Judytę, żonę króla Władysława Hermana, matkę króla Bolesława Krzywoustego.

W roku 1875 powstało Towarzystwo Akcyjne Solanki Inowrocławskie, a wraz z nim pierwsze w Inowrocławiu urządzenia do kuracji kąpielowych, wille i pensjonaty. W 1886 r. zapoczątkowano uzdrowiskowe leczenie schorzeń reumatycznych u dzieci. Po uruchomieniu w dwudziestoleciu międzywojennym zakładu przyrodoleczniczego, rozpoczęła się inowrocławska era borowinowa. Moda na bywanie u wód oraz popularność uzdrowiska wśród kuracjuszy pozwoliły na przekształcenie się zachodniej części Inowrocławia w dzielnicę kurortową. Większość zabudowy z przełomu XIX i XX w. cieszy nas do dziś. Profil leczniczy uzdrowiska w Inowrocławiu to: ortopedia, neurologia, reumatologia, kardiologia, angiologia, laryngologia, gastroenterologia, diabetologia, otyłość i osteoporoza. Leczy się tu: schorzenia układu krążenia, układu kostno-mięśniowego i narządu ruchu oraz choroby dróg oddechowych i przemiany materii. Prowadzona jest rehabilitacja po udarach mózgu. Dzisiejsze uzdrowisko Inowrocław to potężne tężnie solankowe, w otoczeniu ponad stuletniego parku solankowego i zabytkowej zabudowy zdroju. Tężnie o długości 300 metrów i wysokości 9 metrów mają kształt połączonych wieloboków i działają jak aerozol solankowy. Na górze tężni jest taras widokowy.

Inowrocławskie tężenie są rarytasem w skali Europy. Spacer parkową Aleją Dębów wpływa kojąco na drogi oddechowe i obniża poziom ciśnienia tętniczego. Tradycyjne lecznictwo uzdrowiskowe uzupełnione jest przez Solanki Medical SPA, z kusząco brzmiącą ofertą: magia dotyku, niebiańskie okłady czy wodna rozkosz.

Uzdrowisko Inowrocław gwarantuje kuracjuszom spokój i wypoczynek spotęgowany uzdrawiającą mocą peloidów – solanki chlorkowo-sodowo-bromkowo-magnezowej. Po zabiegach warto zwiedzić inowrocławskie mury obronne, a za nimizabytki sakralne: kościół z XII w., zwany przez inowrocławian „ruiną” i kościół neoromański, strojny w wieżę liczącą 77 m oraz kościół św. Mikołaja, w którym w 1397 r. królowa Jadwiga przepowiedziała wiktorię grunwaldzką króla. Ekskluzywna ulica Solankowa zauroczy kuracjuszy różnorodnością architektury kamienic – od gotyku angielskiego, poprzez renesans włoski, francuski i niderlandzki, aż do klasycyzmu. Mostem do XXI w. jest Królówka, niegdysiejszy trakt komunikacyjny i handlowy, a dziś ulica Królowej Jadwigi, tętniąca życiem towarzyskim i handlowym, pośród zabudowy przełomu XIX i XX wieku.

Wykorzystano fragmenty poradnika „Wędrować każdy morze”
pod redakcją Jolanty Śledzińskiej i Andrzeja Wielochy
Zespół autorski: Barbara Zygmańska, Maciej Z. Maśliński, Kajetan Gawarecki, Jolanta Śledzińska
Wydawnictwo PTTK „Kraj”
Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, Warszawa 2014