Idea arboretum powstała w 1975 roku. Pomysł ogrodu na historycznych założeniach dworsko-ogrodowych w Bolestraszycach, w których przez wieki mieszkali możni naszego kraju, okazał się przełomowy. Malowniczy ogród położony 7 km na północny-wschód od Przemyśla, eksponuje przyrodnicze piękno Podkarpacia, gatunki roślin zagrożonych i egzotycznych. Wizyta w Bolestraszycach to pomysł na oryginalny, a przy tym edukacyjny spacer. Pomijając jednak wartość naukową, jaką przedstawia, należy zwrócić uwagę na jego piękno i ciekawe rozwiązania pomysłodawców i ogrodników Arboretum.
Ogród leży nieopodal dużego miasta, Przemyśla, a mimo to daje możliwość oderwania się od przestrzeni miejskiej i wkroczenia w bajkowy świat, gdzie natura eksponuje swoje możliwości i zachwyca bardziej, niż to, co stworzone ludzką ręką.
Historia Bolestraszyc – choć nie do końca znana i zbadana – sięga wieku XVII. Z tego okresu pochodzą pierwsze wzmianki o dworze. Wiadomo, że był on siedzibą zacnych rodzin, m.in. Drohojowskich, Morskich i Ostrowskich. W 1846 roku zamieszkał tu malarz, Piotr Michałowski, który zasłyną z rodzajowych i batalistycznych przedstawień. Dobrze radził sobie również z zarządzaniem majątkiem, dlatego Bolestraszyce pozostawił w dobrym stanie. Po jego śmierci przeszły one w ręce żony i dzieci. Po reformie rolnej dwór zaadaptowano na szkołę, a inne budynki wykorzystano do celów mieszkalnych i gospodarczych.
W 1975 roku władze Przemyśla przekazały posiadłość w ręce Towarzystwa Przyjaciół Nauk, które utworzyło tam arobtreum i Zakład Fizjografii. Na terenie Bolestraszyc powstał przepiękny ogród, który do dziś jest jedynym tak dużym projektem w województwie Podkarpackim. Na 25 hektarach dawnego majątku Piotra Michałowskiego oraz dodatkowo na 283 hektarach Oddziału w Cisowej – czyli polanie położonej na Pogórzu Przemyskim, która wchodzi w obręb arboretum – znaleźć można najpiękniejsze i najważniejsze gatunki roślin, zarówno tych uprawianych na terenie Pogórza Przemyskiego, Bieszczad, Kotliny Sandomierskiej i Wołynia Zachodniego, a także egzotycznych lub rzadkich, zagrożonych i ginących. Kolekcja roślin składa się z około 2200 drzew i krzewów, 1200 roślin zielonych i 180 szklarniowych. Bogactwa i naturalnego piękna tych okazów nie oddaje żaden opis. Trzeba je po prostu zobaczyć na własne oczy, przejść się alejkami uplecionymi z wikliny, przyjrzeć się roślinom, których nie zobaczymy w żadnym innym miejscu.
Arboretum i powstałe na jego terenie Muzeum Przyrodnicze organizuje ponadto liczne wystawy stałe, m.in. ornitologiczną „Chrońmy ptaki”, historyczno-przyrodniczą o dziejach ogrodów w Bolestraszycach, ekspozycję motyli nocnych i rzeźb z wikliny. Jednym z najważniejszych celów Arboretum jest edukacja. Działalność ta realizowana jest przez Centrum Edukacji Dziedzictwa Kulturowo-Przyrodniczego. Organizuje ono lekcje przyrodnicze dla dzieci i młodzieży, odczyty, wykłady, prelekcje, liczne konkursy przyrodnicze, plenery i prezentacje, które dotyczą ekologii, ogrodnictwa i wiedzy na temat dziedzictwa kulturowego. Jego zadaniem jest poszerzanie świadomości przyrodniczej. Centrum współpracuje w tym celu z innymi organizacjami, przedstawicielami mediów, placówkami kulturalnymi i oświatowymi.
Idea arboretum powstała w 1975 roku. Pomysł ogrodu na historycznych założeniach dworsko-ogrodowych w Bolestraszycach, w których przez wieki mieszkali możni naszego kraju, okazał się przełomowy. Malowniczy ogród położony 7 km na północny-wschód od Przemyśla, eksponuje przyrodnicze piękno Podkarpacia, gatunki roślin zagrożonych i egzotycznych. Wizyta w Bolestraszycach to pomysł na oryginalny, a przy tym edukacyjny spacer. Pomijając jednak wartość naukową, jaką przedstawia, należy zwrócić uwagę na jego piękno i ciekawe rozwiązania pomysłodawców i ogrodników Arboretum.
Ogród leży nieopodal dużego miasta, Przemyśla, a mimo to daje możliwość oderwania się od przestrzeni miejskiej i wkroczenia w bajkowy świat, gdzie natura eksponuje swoje możliwości i zachwyca bardziej, niż to, co stworzone ludzką ręką.
Historia Bolestraszyc – choć nie do końca znana i zbadana – sięga wieku XVII. Z tego okresu pochodzą pierwsze wzmianki o dworze. Wiadomo, że był on siedzibą zacnych rodzin, m.in. Drohojowskich, Morskich i Ostrowskich. W 1846 roku zamieszkał tu malarz, Piotr Michałowski, który zasłyną z rodzajowych i batalistycznych przedstawień. Dobrze radził sobie również z zarządzaniem majątkiem, dlatego Bolestraszyce pozostawił w dobrym stanie. Po jego śmierci przeszły one w ręce żony i dzieci. Po reformie rolnej dwór zaadaptowano na szkołę, a inne budynki wykorzystano do celów mieszkalnych i gospodarczych.
W 1975 roku władze Przemyśla przekazały posiadłość w ręce Towarzystwa Przyjaciół Nauk, które utworzyło tam arobtreum i Zakład Fizjografii. Na terenie Bolestraszyc powstał przepiękny ogród, który do dziś jest jedynym tak dużym projektem w województwie Podkarpackim. Na 25 hektarach dawnego majątku Piotra Michałowskiego oraz dodatkowo na 283 hektarach Oddziału w Cisowej – czyli polanie położonej na Pogórzu Przemyskim, która wchodzi w obręb arboretum – znaleźć można najpiękniejsze i najważniejsze gatunki roślin, zarówno tych uprawianych na terenie Pogórza Przemyskiego, Bieszczad, Kotliny Sandomierskiej i Wołynia Zachodniego, a także egzotycznych lub rzadkich, zagrożonych i ginących. Kolekcja roślin składa się z około 2200 drzew i krzewów, 1200 roślin zielonych i 180 szklarniowych. Bogactwa i naturalnego piękna tych okazów nie oddaje żaden opis. Trzeba je po prostu zobaczyć na własne oczy, przejść się alejkami uplecionymi z wikliny, przyjrzeć się roślinom, których nie zobaczymy w żadnym innym miejscu.
Arboretum i powstałe na jego terenie Muzeum Przyrodnicze organizuje ponadto liczne wystawy stałe, m.in. ornitologiczną „Chrońmy ptaki”, historyczno-przyrodniczą o dziejach ogrodów w Bolestraszycach, ekspozycję motyli nocnych i rzeźb z wikliny. Jednym z najważniejszych celów Arboretum jest edukacja. Działalność ta realizowana jest przez Centrum Edukacji Dziedzictwa Kulturowo-Przyrodniczego. Organizuje ono lekcje przyrodnicze dla dzieci i młodzieży, odczyty, wykłady, prelekcje, liczne konkursy przyrodnicze, plenery i prezentacje, które dotyczą ekologii, ogrodnictwa i wiedzy na temat dziedzictwa kulturowego. Jego zadaniem jest poszerzanie świadomości przyrodniczej. Centrum współpracuje w tym celu z innymi organizacjami, przedstawicielami mediów, placówkami kulturalnymi i oświatowymi.
