Parki Narodowe w Szwecji

Sarek

37 lat po utworzeniu pierwszego parku na świecie, w roku 1909 powstał Park Narodowy Sarek. Do dziś jest on najstarszym parkiem narodowym w Europie. Jego głównym celem natomiast jest ochrona alpejskiego krajobrazu północnej części Gór Skandynawskich. Park ten ze swoimi ponad 200 szczytami, Doliną Rapadalen oraz rzeką Rapaätno zasilaną wodami lodowca a także brakiem infrastruktury turystycznej jest trudno dostępny. Same szlaki turystyczne występują tylko na obrzeżach owego parku. W tym samym roku powstało jeszcze kilka innych parków.

Sonfjället

Pierwszy z nich to Park Narodowy Sonfjället, chroniący szczyt o tej samej nazwie oraz okoliczne lasy, w których występuje m.in. jedyna z populacji w Szwecji wołów piżmowych. Tereny okoliczne szczytu to zwykle głazowiska z licznymi strumieniami.

Garphyttan

Kolejnym parkiem jest Park Narodowy Garphyttan. Chroni on mieszany krajobraz lasów i łąk. Wiosną w lasach zakwitają pierwiosnki lekarskie, konwalie majowe oraz zawilce apenioskie i gajowe. Park ten jest dostępny dla turystów, posiada 2 szlaki.

Sandön

W Parku Narodowym Gotska Sandön prowadzona jest polityka nieinterwencji – martwe drzewa nie są usuwane. Park obejmuje wyspę Gotska Sandön oraz otaczające ją wody Morza Bałtyckiego. Chroni lasy, rzadko spotykane rodzaje roślin oraz miejsca rozrodu fok. Jest to najbardziej izolowana wyspa na Morzu Bałtyckim.

Hamra

Również w Parku Narodowym Hamra prowadzona jest polityka nieinterwencji. Nie występuje tu jednak zbyt wiele gatunków zwierząt czy roślin. Jednak najstarsze drzewa liczą sobie ponad 300 lat. Sam park jest dostępny dla turystów.

Padjelanta

Posiadającym największą powierzchnię ze wszystkich parków w Szwecji jest Park Narodowy Padjelanta – 1984 km². Chroni on płaskowyż otaczający lasy Vastenjaure oraz Virihaure. Na terenie parku występuje około 400 gatunków roślin. Park ten razem ze swoimi sąsiednimi parkami Sarek, Muddus i Stora Sjöfallet w roku 1996 trafił na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako obszar Laponia.

Stora Sjöfallet

Park zdominowany jest przez masyw górski Akka. Szczyty i lodowce owego masywu to główne atrakcje parku Stora Sjöfallet. Z tego względu, że masyw Akka jest wysokim masywem, można na nim zaobserwowad piętrowość roślinności. I tak najniższe tereny porasta bór świerkowy. Na wyższych piętrach występuje górski las brzozowy, a jeszcze wyższe piętra to pola skalne i nagie skały. Szlaki turystyczne biegna tylko przez północną częśd parku. Na terenie parku istnieje wodospad. Jednak nie jest on dośd obfity w wodę – jej poziom został obniżony przez elektrownię wodna, która znajduje się również na terenie tego parku.

Ängsö

Warto również wspomnied o Parku Narodowym Ängsö. Obejmuje on wyspę szkierową archipelagu Roslagen. Chroni liczne gatunki zwierząt i roślin a także XIX-wieczny krajobraz rolniczy. Na wyspie znajduje się wiele ścieżek dydaktycznych. Tak więc park jest dla zwiedzających otwarty. Dodatkowym plusem jest też naturalny port wyspy, a w jego pobliżu punkt informacyjny. Jedynie niektóre części wyspy w okresie lęgowym są zamknięte dla zwiedzających.

Björnlandet

Interesującym parkiem jest Park Narodowy Björnlandet. Jest on stosunkowo młodym parkiem, bo założonym dopiero w 1991 roku. Chroni on jednak pozostałości pierwotnej tajgi – stare świerki i sosny porośnięte mchami. Park ten w ramach programu Natura 2000 chroni również siedliska ptaków i roślin. Na wystającej 86 m n.p.m. bryle granitu znajduje się kolejny park – Narodowy Park Blå Jungfrun. Jest to bardzo mała wysepka o średnicy 1000 metrów i powierzchni prawie 2 km². Jednak jej ukształtowanie jest zróżnicowane. Jej północna częśd to strome klify i nagie skały zaś częśd południowa to przede wszystkim łagodne lasy liściaste. Na koniec chciałbym wspomnied jeszcze o jednym parku. Położony na archipelagu około 30 wysp Park Narodowy Djurö. Niestety, na jego teren można dostad się tylko przy pomocy własnej łodzi.