Zamek Piastowski w Legnicy

Jedna z najważniejszych siedzib Piastów śląskich od XIII do XVII wieku. Po wygaśnięciu dynastii piastowskiej w 1675 r. do podboju Śląska przez Prusy w poł. XVIII w. był siedzibą starostów habsburskich. W XIX w. kompleks zamkowy stał się ważnym ogniwem pruskiej a następnie niemieckiej administracji jako siedziba rejencji dolnośląskiej i jedna z rezydencji Hohenzollernów. Zamek był wielokrotnie przebudowywany, zarówno w wyniku inicjatyw książęcych jak i niszczycielskich pożarów, w tym w 1711, 1835 i 1945 r. Kompleks zamkowy stanowi dziś zespół elementów romańskich, gotyckich, renesansowych, barokowych oraz neogotyckich. Od lat 60 XX w. obiekty zamkowe są użytkowane przez instytucje oświatowe.

Pawilon ekspozycyjny na dziedzińcu skrywa cenne pozostałości romańskiej kaplicy zamkowej tzw. capella palatina księcia Henryka Brodatego, obiektu wykazującego ideowe i artystyczne powiązania z czołowymi realizacjami architektury tego typu w Europie Zachodniej (m.in. we Francji, Nadrenii, czy północnych Włoszech). Jedynymi pozostałościami po dawnym systemie zamkowych umocnień i fortyfikacji są dwie wieże obronne z XIII w. (przebudowane następnie w wieku XV) oraz renesansowa brama wjazdowa z 1533 roku. W wieży św. Jadwigi znajduje się jedyna w Polsce zachowana pozostałość po tzw. Zielonej Komnacie ozdobionej motywami roślinnymi i późnogotyckimi przedstawieniami tzw. „Dobrych bohaterów” – wzorców rycerskich cnót i ideałów. Wieża św. Piotra to jedna z największych i najpotężniejszych wież obronnych na Śląsku z tarasem widokowym na zabytkowej balustradzie z wyjątkowymi w regionie maswerkami w stylu francuskiego gotyku płomienistego.