Krynica została założona przez w 1547 roku przez Danka z Miastka (obecnie Tylicz) jako wieś Krzenycze. Do czasu pierwszego rozbioru Krynica wchodziła w skład tzw. Kresu Muszyńskiego należącego do biskupów krakowskich. Do rozwoju Krynicy przyczyniło się odkrycie tu wód leczniczych i działalność ojca polskiego wodolecznictwa – Józefa Dietla. Na przelomie XIX i XX wieku Krynica była popularnym kurortem kuracyjnym. Bywali tu Józef Piłsudski, Jan Matejko, Artur Grottger, Henryk Sienkiewicz, Józef Ignacy Kraszewski, Ludwik Solski, Helena Modrzejewska, Władysław Reymont, Julian Tuwim, Konstanty Ildefons Gałczyński i oczywiście Jan Kiepura.
W 1937 roku pierwsi turyści mogli wjechać kolejką na Górę Parkową. Od 1997 roku druga krynicka kolejka, gondolowa, wwozi narciarzy na Jaworzynę. Dzisiejsza Krynica - Zdrój jest już nie tylko centrum kuracyjnym, ale również dużym ośrodkiem narciarskim. W Krynicy szusować można też na Słotwinach, pięknym, nasłonecznionym stoku. Sporą atrakcją jest ośrodek Dwie Doliny Muszyna – Wierchomla, z najdłuższym w Polsce wyciągiem krzesełkowym. Wierchomlę i Muszynę łączy system 10. wyciągów narciarskich.
Zabytki krynickie to oczywiście zabudowania uzdrowiskowe. Najstarsza jest pijalnia Słotwinka z 1806 roku. Historia Koncertowej, dziś restauracji, dawniej pawilonu koncertowego, sięga 1870 roku. Łazienki Borowinowe pochodzą z 1881 roku, a Stare Łazienki Mineralne z lat 1863 - 1866. Ozdobą krynickiego deptaka jest neorenesansowy Stary Dom Zdrojowy z 1889 roku. Warto zajrzeć do środka, by zobaczyć jak przed wojną balowano. W Domu Zdrojowym zachowała się dziewiętnastowieczna sala balowa. Wille przy potoku Kryniczanka, przy Bulwarach Dietla pamiętają pierwszych kuracjuszy krynickich. Biała Róża pochodzi z 1856 roku, Biały Orzeł z 1857, Kosynier, Wisła i Węgierska Korona to dzieła roku 1880, a Witoldówka i Małopolanka - 1898. W Romanówce, mieści się muzeum Nikifora. Krynicki mistrz pędzla, malarz prymitywista, Epifaniusz Dworniak, żył w latach 1895 – 1968. Artysta łemkowskiego pochodzenia doceniony został dopiero w latach 30. XX wieku i to we Francji. W Polsce, za życia uważany był za upośledzonego psychicznie kalekę, dziś nazywany bywa Matejką Krynicy. Może słuszniej byłoby: Van Gogh z Krynicy? Przy głównym krynickim deptaku Nikifor z psem, witają turystów z pomnika.
Krynica została założona przez w 1547 roku przez Danka z Miastka (obecnie Tylicz) jako wieś Krzenycze. Do czasu pierwszego rozbioru Krynica wchodziła w skład tzw. Kresu Muszyńskiego należącego do biskupów krakowskich. Do rozwoju Krynicy przyczyniło się odkrycie tu wód leczniczych i działalność ojca polskiego wodolecznictwa – Józefa Dietla. Na przelomie XIX i XX wieku Krynica była popularnym kurortem kuracyjnym. Bywali tu Józef Piłsudski, Jan Matejko, Artur Grottger, Henryk Sienkiewicz, Józef Ignacy Kraszewski, Ludwik Solski, Helena Modrzejewska, Władysław Reymont, Julian Tuwim, Konstanty Ildefons Gałczyński i oczywiście Jan Kiepura.
W 1937 roku pierwsi turyści mogli wjechać kolejką na Górę Parkową. Od 1997 roku druga krynicka kolejka, gondolowa, wwozi narciarzy na Jaworzynę. Dzisiejsza Krynica - Zdrój jest już nie tylko centrum kuracyjnym, ale również dużym ośrodkiem narciarskim. W Krynicy szusować można też na Słotwinach, pięknym, nasłonecznionym stoku. Sporą atrakcją jest ośrodek Dwie Doliny Muszyna – Wierchomla, z najdłuższym w Polsce wyciągiem krzesełkowym. Wierchomlę i Muszynę łączy system 10. wyciągów narciarskich.
Zabytki krynickie to oczywiście zabudowania uzdrowiskowe. Najstarsza jest pijalnia Słotwinka z 1806 roku. Historia Koncertowej, dziś restauracji, dawniej pawilonu koncertowego, sięga 1870 roku. Łazienki Borowinowe pochodzą z 1881 roku, a Stare Łazienki Mineralne z lat 1863 - 1866. Ozdobą krynickiego deptaka jest neorenesansowy Stary Dom Zdrojowy z 1889 roku. Warto zajrzeć do środka, by zobaczyć jak przed wojną balowano. W Domu Zdrojowym zachowała się dziewiętnastowieczna sala balowa. Wille przy potoku Kryniczanka, przy Bulwarach Dietla pamiętają pierwszych kuracjuszy krynickich. Biała Róża pochodzi z 1856 roku, Biały Orzeł z 1857, Kosynier, Wisła i Węgierska Korona to dzieła roku 1880, a Witoldówka i Małopolanka - 1898. W Romanówce, mieści się muzeum Nikifora. Krynicki mistrz pędzla, malarz prymitywista, Epifaniusz Dworniak, żył w latach 1895 – 1968. Artysta łemkowskiego pochodzenia doceniony został dopiero w latach 30. XX wieku i to we Francji. W Polsce, za życia uważany był za upośledzonego psychicznie kalekę, dziś nazywany bywa Matejką Krynicy. Może słuszniej byłoby: Van Gogh z Krynicy? Przy głównym krynickim deptaku Nikifor z psem, witają turystów z pomnika.
