Wodospad Iguazú

Granica argentyńsko-brazylijskiej przebiega centralnie przez Diabelską Gardziel (hiszp. Garganta del Diablo), największą kaskadę wodospadu Iguazu. Woda w tym miejscu spada aż z 82 m, a więc z wysokości większej niż wodospad Niagara. W słoneczną pogodę tworzą się tutaj tęcze.

Rzeka Iguaçu wypływa z Serra do Mar, niedaleko brazylijskiego wybrzeża, na południe od Sao Paulo, źródła znajdują się w pobliżu Kurytyby i płynie w głąb lądu (na zachód) około 1320 km. Przez Wyżynę Brazylijską wije się zakolami wzbogacona wodami dopływów. Rzeka podczas swojego biegu jeszcze przez wodospadem Iguazu opada po blisko 70 progach skalnych, rozbijających jej nurt.

Wodospady Iguazu znajdują się w miejscu, w którym rzeka dociera do skraju płaskowyżu, tuż przed ujściem do rzeki Parany. Iguaçu spada w przepaść tworząc wodospad. Rzeka ma tutaj 4 km szerokości.

Wodospad wygląda najefektowniej w porze deszczowej, od listopada do marca, ale zazwyczaj jest malowniczy przez cały rok, choć zdarza się, że zamiera. W maju i czerwcu 1978 roku w okresie szczególnie uporczywej suszy, nurt osłabł tak bardzo, że przez 28 dni przez krawędź urwiska nie przepłynęła ani kropla wody. Był to pierwszy przypadek wyschnięcia wodospadu od 1934 roku.

Na potrzeby turystów wybudowano specjalną infrastrukturę, między innymi liczącą 80 metrów długości kładką można przejść w pobliże najwyższego spadku wód, Diabelskiego Gardła. Natomiast nad wodospadem możliwe jest przejście wąskim podestem nad rzeką, sięgającym aż po kraniec wodospadu. Podest od czasu do czasu zmywa woda, gwałtownie przybierająca w rzece w porze deszczowej.