Geocaching – poszukiwanie skarbów na miarę XXI wieku

Czym właściwie jest geocaching?

Geocaching, (greckie geo – ziemia, angielskie cache – schowek, skrytka) po polsku zwany również „kesz” lub „skrzynka”  to gra terenowa, w której za pomocą odbiorników GPS szuka się pudełka zostawionego i oznaczonego współrzędnymi geograficznymi przez innego gracza. Gracz publikuje informację o współrzędnych oraz ważnych detalach lokalizacji na jednym z geocachingowych portali i czeka, aż ktoś inny skrytkę odnajdzie i się tym pochwali. Żeby to zrobić, należy się zarejestrować na portalu (geocaching.com), zapoznać z zasadami i ukrywać lub szukać. Rejestracja jest bezpłatna, ale istnieje możliwość wykupienia konta premium, które pozwala na większy dostęp do bazy danych o skrytkach. Oprócz portalu geocaching.com powstało również wiele innych, w tym zupełnie darmowych. Są one jednak mniej popularne, a tym samym jest tam mniej użytkowników i kryjówek do odkrycia.

Krótka historia keszu

Wszystko zaczęło się w 2000 roku. Z początkiem maja odkodowano zakłócany przez satelity sygnał GPS, tak aby każdy mógł dokładnie określić pozycję swoją lub przedmiotu. Entuzjaści technologii zaczęli się zastanawiać, jak to wykorzystać. 3 maja Dave Ulmer ukrył w lesie w Oregonie wiadro pełne różnych przedmiotów i podzielił się współrzędnymi z innymi entuzjastami na forum. Ci odnajdywali wiadro i wymieniali przedmioty. W czasach internetu pomysł bardzo szybko zaczął się rozprzestrzeniać (już we wrześniu 2000 roku wystartował geocaching.com), aż obiegł cały świat i jego fani spotykają się nie tylko w sieci, ale też w realu. Na początku 2013 roku zarejestrowano dwa miliony skrytek ulokowanych w 184 krajach świata.

Zasady

Aby bawić się w geocashing należy najpierw poznać kilka reguł rządzących tą grą. Przede wszystkim kesz to skrzynka, w której ukrytych jest kilka przedmiotów i, przede wszystkim, logbook. Jest to notes, w którym użytkownicy wpisują fakt odnalezienia skrytki. Dopiero wtedy skrzynkę można uznać za odnalezioną. W skrzynce oprócz dziennika znajdują się przedmioty na wymianę. Można je zabrać, ale trzeba zostawić w zamian coś o zbliżonej wartości. Po takiej przygodzie poszukiwania ukrytego skarbu, geocacher (poszukiwacz) dzieli się swoim odkryciem i doświadczeniami na portalu z innymi członkami społeczności. Jest też kilka restrykcji. Przede wszystkim skrzynek nie można zakopywać w ziemi ani umieszczać w miejscach, które budzą obawy. Nie można keszy chować na terenie prywatnym bez zgody lub w miejscach oznaczonych zakazem wstępu. W skrzynce nie można zostawiać jedzenia, substancji odurzających lub niebezpiecznych przedmiotów. Jej zawartość powinna być przyjazna rodzinom. Oczywiście, geocaching nie może łamać lokalnych przepisów i obowiązującego w danym miejscu prawa.

Wariacje

Samo chowanie i odnajdywanie skrzynek staje się po pewnym czasie nudne. Dlatego poszukiwacze skarbów urozmaicają sobie zabawę. Jest kilka rodzajów skrytek, które dodatkowo mają swój stopień trudności – od 1 do 5. Kesz tradycyjny to taki, który ma dokładnie podane współrzędne i wystarczy je odnaleźć w terenie. Multi-cache wykorzystuje wiele miejsc, w których poukrywano wskazówki prowadzące w końcu do upragnionego skarbu. Istnieją takie skrytki, których odnalezienie wymaga odwiedzenia wielu krajów. Zagadka to taki kesz, który wymaga rozwiązania jakiegoś zadania (często bardzo trudnego) przed poznaniem faktycznej lokalizacji skarbu. Ostatnim rodzajem jest wydarzenie, które ma na celu poznanie innych poszukiwaczy i wymianę doświadczeń nie tylko w sieci.
Geocaching to zabawa, która dostarcza sporo emocji, aktywnego wypoczynku i sprawia, że każdy może poczuć się jak filmowy poszukiwacz skarbów. Nic więcej dziwnego, że do gry dołącza coraz więcej osób, a sposoby tworzenia i odnajdywania kryjówek są coraz bardziej urozmaicane.