Kościół Mariacki w Krakowie

Tuż przed wejściem do świątyni uwagę zwracają dwie wieże. Jedna z nich ma wysokość 69 metrów i zawieszono na niej aż 5 dzwonów, z czego cztery liturgiczne są jednym z największych zespołów dzwonów średniowiecznych w Polsce. Druga wieża, zwana Hejnalicą, mierzy 82 metry. To właśnie stąd co godzinę odgrywany jest słynny Hejnał, na który czekają setki zgromadzonych na Placu Mariackim turystów i mieszkańców Krakowa. Spójrzmy w górę i rzućmy okiem na górujące nad miastem wieże kościoła, a następnie skierujmy się do wejścia. Prowadzi do niego barokowa kruchta, która powstała w latach 1750-1753. Naśladuje ona kaplicę Grobu Pańskiego w Jerozolimie. Po przekroczeniu progu naszym oczom ukarze się bogactwo wzorów, autorstwa mistrzów sztuki. W oknach prezbiterium zobaczyć można rzeźby, tworzące zespoły symbolizujące piekło i niebo. Dostrzeżemy także 21 figur z połowy XIV wieku, będących przedstawieniami grzechów i cnót. Szczególnego charakteru nadaje także sklepienie gwiaździste. Uwagę zwraca polichromia wewnątrz prezbiterium, zaprojektowana przez samego Jana Matejkę, z którym współpracowali, m.in. Józef Mehoffer, Stanisław Wyspiański, Antoni Gramatyka, Edward Lepszy i Stanisław Bańkiewicz. Niegdyś w oknach były witraże. Do dziś przetrwało jednak tylko 120 średniowiecznych pól witrażowych w 3 oknach. Pozostałe pochodzą z XIX wieku. Patrząc na północ zobaczymy dzieło Józefa Mehoffera, a na południe – Stanisława Wyspiańskiego. Ważnym okresem nie tylko dla świątyni, ale – jak się okazuje dzisiaj – także dla Krakowa, były lata 1477-1489, kiedy to powstało rzeźbiarskie arcydzieło późnego gotyku – misternie wykonany ołtarz główny, dłuta Wita Stwosza. Najlepiej zatrzymać się przy nim na nieco dłużej, aby objąć wzrokiem wszystkie szczegóły słynnego projektu. Znany rzeźbiarz jest także autorem kamiennego krucyfiksu w barokowym ołtarzu Krzyża Świętego. Następnie zwróćmy uwagę na nawę główną o długości 28 metrów, zdobioną polichromią Jana Matejki. W ścianie zachodniej widniej okno z witrażem, przedstawiającym sceny z życia Marii, proroków Starego Testamentu i Drzewo Jessego. To dzieło wspomnianych już: Józefa Mehoffera i Stanisława Wyspiańskiego. Kontynuując wycieczkę, zatrzymajmy się przy każdej z kaplic, poświeconych: św. Antoniemu – zwaną Kaplicą Złoczyńców, gdyż właśnie tutaj często spędzali noce przestępcy skazani na śmierć – Matce Boskiej Loterańskiej, św. janowi Chrzcicielowi, św. Wawrzyńcowi, Przemienieniu Pańskiemu, Matki Boskiej Częstochowskiej, św. Łazarzowi, św. Walentemu, św. Janowi Nepomucenowi, Michałowi Archaniołowi i Aniołom Stróżom.

Kościół Mariacki, a właściwie Kościół archiprezbiterialny p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny znajduje się przy północno wschodnim narożniku Rynku Głównego, na Placu Mariackim. Turyści indywidualni i grupy zorganizowane mogą zwiedzać kościół codziennie, w godzinach, kiedy w świątyni nie są odprawiane nabożeństwa. W dni powszednie możliwe jest to w godzinach od 11:30 do 18:00. Wycieczkę najlepiej zaplanujmy tak, aby zdążyć na uroczyste otwarcie Ołtarza Wita Stwosza, które następuje o 11:50. W niedziele i święta kościół można oglądać po zakończeniu mszy, czyli od godziny 14 do 18. Zwiedzać można połowę kościoła wraz z prezbiterium i głównym ołtarzem. Należy wykupić bilet wstępu. Normalny kosztuje 10 zł, ulgowy 5 zł. Druga część kościoła udostępniana jest bezpłatnie wszystkim wiernym, którzy chcieliby pomodlić się przed wystawionym w monstrancji Najświętszym Sakramentem lub wyspowiadać. Na wieży hejnałowej obecnie trwa remont, dlatego jest ona chwilowo zamknięta dla turystów.