Leżajsk – atrakcje turystyczne
Bazylika pw. Zwiastowania NMP – Klasztor OO.Bernardynów
Obecna świątynia pochodzi z lat 1618 – 28 i jest fundacją Łukasza Opalińskiego późniejszego marszałka wielkiego koronnego, starosty leżajskiego i jego żony Anny z Pileckich. Kościół konsekrowano roku 1630. Bazylika jest trójnawowa z wydłużonym i półkoliście zamkniętym prezbiterium. W przedłużeniu nawy południowej znajduje się kaplica Matki Boskiej Leżajskiej z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem uważanym za cudowny. Od zachodu znajduje się barokowy chór muzyczny. Na górze znajdują się organy zaliczane do
najcenniejszych tego typu zabytków w Polsce. Tworzą je trzy niezależne instrumenty które składają się z sekcji głównej z dwoma sekcjami bocznymi oraz trzech wyodrębnionych pozytywów i trzech wieżyczek. Budowa trwała od końca XVII wieku do połowy XVIII wieku. Połączony z prezbiterium jest barokowy gmach klasztorny, murowany, piętrowy czteroskrzydłowy z wirydarzem pośrodku i czterema pawilonami w narożach. Klasztor został zbudowany w 1637 roku i otoczony murami obronnymi, wysokimi na około 10 m., zbudowanymi na planie nieregularnego wieloboku z bastejami, kurtynami, trzema basztami i tyloma bramami. Kurtynowe mury systemu pilastego mają ganki dla straży i otwory strzelnicze, połączone są z bastejami i potężnymi basztami zachodnimi.
Zespół Dworu Starościńskiego
Historia Dworu Starościńskiego, nazywanego przez historyków i mieszkańców zamkiem, jest związana z lokacją Leżajska na nowym miejscu, której w 1524 roku dokonał Zygmunt I Stary. Król poparł ją wieloma przywilejami, a także znaczną dotacją. W tym czasie starosta Krzysztof Szydłowiecki podjął w Leżajsku wiele inwestycji. Największą z nich była właśnie budowa wielkiej siedziby starosty z obwarowaniem drewniano-ziemnym, na specjalnym solidnym zrębie, z wielką izbą o trzech oknach ze szkła oprawnego w ołów i wielką sienią o 13 oknach. Ten pierwszy Dwór Starościński został zniszczony
w 1657 roku przez wojska Jerzego II Rakoczego. Obecny wznie¬siono w latach 1760—70 dla ówczesnego starosty leżajskiego Józefa Potockiego. Przez około 150 lat do początku XX wieku był jedną z siedzib Ordynacji Łańcuckiej Potockich. Z dniem 1 stycznia 2008 roku, po generalnym remoncie, zostały oddane na potrzeby Muzeum Ziemi Leżajskiej. Cały dwór, przykryty czterospadowym dachem, składa się z parterowego budynku głównego oraz czterech również parterowych oficyn. Pod budynkiem głównym znajdują się piwnice pochodzące z lat 30. XVI wieku, z czasów pierwszego zamku.