Okalająca Zamość fortyfikacja powstała na przełomie XVI i XVII w. z inicjatywy założyciela miasta – hetmana wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego i przez kilkaset lat była jednym z największych tego typu obiektów na ziemiach polskich. Broniąca granic grodu twierdza wybudowana została na planie siedmiokąta wyposażonego w siedem bastionów. Długość murów w czasach największej świetności twierdzy wynosiła 2,5 km.
W swojej ponadpięśćsetletniej historii fortyfikacja aż pięciokrotnie ulegała oblężeniu – po raz pierwszy w połowie XVII w. w czasie powstania Chmielnickiego, po raz ostatni przy okazji powstania listopadowego w 1830 r. Po klęsce powstania, twierdza zaczęła tracić na znaczeniu, aż w końcu w 1866 r. – dekretem cara Aleksandra II – zlikwidowano ją rozbierając mury i elementy fortyfikacji, które składały się istniejący tam garnizon.
Od tamtej pory fragmenty obiektu wykorzystywane były m.in. do celów handlowych oraz edukacyjnych. Obecnie w rotundzie znajduje się Muzeum Martyrologii, a w arsenale prezentowana jest broń. Część twierdzy służy mieszkańcom jako park.
Kilka lat temu podjęto decyzję o przywróceniu twierdzy dawnej świetności, tak by mogła ona przyciągnąć turystów. W ramach rewitalizacji wyremontowano ocalałe fragmenty twierdzy, m.in. kazamaty w bastionach II i IV, zrekonstruowano wybrane części budowli; utworzono wały ziemne, które wskazują przebieg istniejących tu kiedyś murów, a także wał forteczny od bastionu III do Bramy Szczebrzeskiej. Nowy wizerunek zyskał też amfiteatr.
Tereny Twierdzy wzbogacono o ścieżki rowerowe i trasy turystyczne.
Okalająca Zamość fortyfikacja powstała na przełomie XVI i XVII w. z inicjatywy założyciela miasta – hetmana wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego i przez kilkaset lat była jednym z największych tego typu obiektów na ziemiach polskich. Broniąca granic grodu twierdza wybudowana została na planie siedmiokąta wyposażonego w siedem bastionów. Długość murów w czasach największej świetności twierdzy wynosiła 2,5 km.
W swojej ponadpięśćsetletniej historii fortyfikacja aż pięciokrotnie ulegała oblężeniu – po raz pierwszy w połowie XVII w. w czasie powstania Chmielnickiego, po raz ostatni przy okazji powstania listopadowego w 1830 r. Po klęsce powstania, twierdza zaczęła tracić na znaczeniu, aż w końcu w 1866 r. – dekretem cara Aleksandra II – zlikwidowano ją rozbierając mury i elementy fortyfikacji, które składały się istniejący tam garnizon.
Od tamtej pory fragmenty obiektu wykorzystywane były m.in. do celów handlowych oraz edukacyjnych. Obecnie w rotundzie znajduje się Muzeum Martyrologii, a w arsenale prezentowana jest broń. Część twierdzy służy mieszkańcom jako park.
Kilka lat temu podjęto decyzję o przywróceniu twierdzy dawnej świetności, tak by mogła ona przyciągnąć turystów. W ramach rewitalizacji wyremontowano ocalałe fragmenty twierdzy, m.in. kazamaty w bastionach II i IV, zrekonstruowano wybrane części budowli; utworzono wały ziemne, które wskazują przebieg istniejących tu kiedyś murów, a także wał forteczny od bastionu III do Bramy Szczebrzeskiej. Nowy wizerunek zyskał też amfiteatr.
Tereny Twierdzy wzbogacono o ścieżki rowerowe i trasy turystyczne.
