Zamek w Niedzicy

Do wieży mieszkalnej zamku górnego otoczonego murem oraz niewielkiego przedzamcza, troszkę później dobudowano południowe skrzydło mieszkalne wraz z kaplicą i salą gotycką. Obok stanęła wieża bramna. Stulecie później dobudowano zamek średni i dolny.

Zamek Dunajec w Niedzicy w rękach polskich właścicieli był zaledwie lat 60. Niechlubnie zapisali się Polacy, żadnej rozbudowy zamku nie czyniąc, ale hulanki i popijawy organizując. Zamek stał się w końcu przedmiotem zastawu. W 1589 roku wrócił w ręce węgierskie. Nowy pan na Dunajcu podniósł walory obronne zamku, jednocześnie przekształcając go w komfortową renesansową rezydencje. Końcem XVIII wieku, na cyplu nad Dunajcem, piętrzyła się pełna przepychu magnacka rezydencja. Odkąd pan na zamku, Sebastian Berzeviczy, przywiózł sobie z podróży do Ameryki Południowej inkaską żonę, córkę wodza Tupaca Amaru, w Niedzicy zaroiło się od plotek o skarbie Inków nad przeciętnej wartości. Smaczku legendzie dodaje to, że archeolodzy znaleźli na niedzickim zamku testament spisany inkaskim pismem węzełkowym, kipu…

W piwnicach zamku Dunajec, podobno więziono Janosika. Na torturach przyznał się do wszystkich zarzucanych mu czynów i skończył marnie, powieszony o świcie na haku wbitym pod lewe żebro. Na szczycie wieży zamku w Niedzicy jest taras widokowy z przecudowną panoramą okolicy. Z wieży widać drugą stronę Dunajca, gdzie na wysokiej skarpie, na szarym wzgórzu pośród zieleni drzew, zawieszonej między dwoma błękitami – nieba i wody, szczerbate ruiny czorsztyńskiego zamku, z biało – czerwoną flagą łopoczącą na wietrze, przeglądają się w lustrze, spiętrzonej zaporą, spokojnie toni. Pozostała dumna ściana z czterema otworami, odtwarza pieść przeszłości.