Wodospady w Sudetach

Jeszcze coś – tuż za środkową kaskadą wodospadu znajduje się jaskinia, będąca częściowo tworem naturalnym, ale„ulepszonym przez mieszkających tu Walończyków. Ta jaskinia – to słynna Złota Jama, z licznymi skupiskami pegmatytu i ametystów. Niedaleko przy wodospadzie znajduje się schronisko „Kamieńczyk” i „Szałas Sielanka”.

Legenda głosi, iż wodospad ten powstał z łez siedmiu rusałek, które płakały rzewnie po śmierci jednej ze swych sióstr, zakochanej w tragicznie zmarłym poszukiwaczu drogocennych kamieni, niejakim Broniszu.

Jeśli już jesteście w Szklarskiej Porębie, ale nie chce się wam iść ponad godzinę, żeby zobaczyć najwyższy wodospad w okolicy – polecam Wodospad Szklarki. Jest prawie w centrum miasta… no, dobra, trochę przesadziłem, bo tuż za wschodnią granicą Szklarskiej Poręby. Też warto zobaczyć, ale… jest prawie dwa razy niższy niż Kamieńczyk!

Wodospad Szklarki znajduje się na terenie Enklawy Karkonoskiego Parku Narodowego, obejmującej przepiękny przełomowy odcinek potoku Szklarka, czyli tak zwany Wąwóz Szklarki. W środkowej części Wąwozu, na skalnym progu (wysokość 520 m n.p.m.) znajduje się spadający w dół zwężającą się i skręcającą spiralnie kaskadą „nasz” wodospad. Strumień wody ma wysokość 13,3 m. Na lewym brzegu skalnego progu można podziwiać okazałe marmity, czyli spore przegłębienia w dnie strumienia lub rzeki powstałe w wyniku eworsji u podnóża wodospadu lub progu skalnego.

Pierwsze wzmianki o Wodospadzie Szklarki pochodzą już ze średniowiecza. Przez wszystkie stulecia wodospad był uwieczniany w opisach, rycinach i obrazach, ponieważ dość powszechnie uważano to miejsce za szczególnie romantyczne i piękne. W 1868 roku przy wodospadzie wybudowano gospodę, która z czasem przekształcona została w dzisiejsze schronisko „Kochanówka”. Zaś sporą atrakcją dla XIX-wiecznych turystów było regulowanie przepływu wody dopływającej do wodospadu i spuszczanie jej po pobraniu opłat od gości.

Trzecim wartym odwiedzenia miejscem jest Międzygórze i znajdujący się tutaj Wodospad Stefana Żeromskiego na rzece Wilczce. Woda spada tutaj z gnejsowego progu do niewielkiego basenu wyżłobionego w mniej odpornych łupkach. Ciekawostka – to chyba jedyny wodospad, który… zmalał. Do roku 1997 wysokość, z której spadała woda, wynosiła dwadzieścia siedem metrów, ale po wielkiej powodzi zmniejszyła się do dwudziestu. Trochę szkoda… Stało się tak dlatego, że na początku XX wieku wodospad został sztucznie podwyższony nadbudową z bloków granitowych (widać to na widokówkach sprzed powodzi), które zostały w 1997 roku zerwane przez wodę.

Nazwa wodospadu związana jest ze szczepem drużyn harcerskich im. St. Żeromskiego z Łodzi. To właśnie harcerze, którzy obozowali w Międzygórzu po II wojnie światowej zadbali, oczyścili i wytyczyli ścieżki prowadzące do wodospadu. Jednocześnie uporządkowali i udostępnili do zwiedzania ogród bajek, który też warto obejrzeć. Jeśli oczywiście nie uważacie, że jesteście na to za starzy…