Wigierski Park Narodowy położony jest na północnym skraju Puszczy Augustowskiej, największego zwartego kompleksu leśnego na Niżu Środkowoeuropejskim. Suwalszczyzna to kraina bogata również pod względem historycznym. Znaleźć tu można pojaćwieskie kurhany i grodziska, a także ślady krzyżackiej działalności. Perłą w koronie jest klasztor Kamedułów na jeziorze Wigry. „Zespół jezior wigierskich stanowi jeden z najciekawszych krajobrazów naszego kraju. Krajobraz ten niepowtarzalny i bezcenny uznaje się za konieczne objąć szczególną ochroną dla potrzeb dydaktyczno-naukowych i krajobrazowych” – tak uzasadniano utworzenie Wigierskiego Parku Krajobrazowego w połowie lat 70. XX w. Po kilkunastu latach, w 1989 roku, postanowiono zwiększyć ochronę Wigier, drugiego co do głębokości jeziora w Polsce (73 m) i utworzono Wigierski Park Narodowy. W północnej części WPN krajobraz jest pagórkowaty, z licznymi formami polodowcowej rzeźby terenu. Południowa część jest bardziej płaska, położona na piaszczystych glebach sandru augustowskiego, porośniętego rozległymi borami i borami mieszanymi.
By lepiej poznać WPN warto wybrać się na przynajmniej jedną ze ścieżek edukacyjnych. Wiodą one przez tereny bardzo atrakcyjne przyrodniczo i kulturowo, łączą się ze szlakami turystycznymi, prowadzącymi w różne rejony Parku, dlatego też zwiedzanie powinniśmy zacząć właśnie od nich. Wzdłuż ścieżek umieszczone zostały tablice informacyjne, kładki, platformy widokowe i miejsca odpoczynku.
Oprócz kilkudziesięciu gospodarstw agroturystycznych i małych pensjonatów, położonych w otulinie WPN, zwracamy uwagę na możliwość zakwaterowania na terenie Parku w obiektach pozostających w zarządzie WPN.
Centrum Informacji Turystycznej
Wigierski Park Narodowy
Krzywe 82, 16-400 Suwałki
Wigierski Park Narodowy położony jest na północnym skraju Puszczy Augustowskiej, największego zwartego kompleksu leśnego na Niżu Środkowoeuropejskim. Suwalszczyzna to kraina bogata również pod względem historycznym. Znaleźć tu można pojaćwieskie kurhany i grodziska, a także ślady krzyżackiej działalności. Perłą w koronie jest klasztor Kamedułów na jeziorze Wigry. „Zespół jezior wigierskich stanowi jeden z najciekawszych krajobrazów naszego kraju. Krajobraz ten niepowtarzalny i bezcenny uznaje się za konieczne objąć szczególną ochroną dla potrzeb dydaktyczno-naukowych i krajobrazowych” – tak uzasadniano utworzenie Wigierskiego Parku Krajobrazowego w połowie lat 70. XX w. Po kilkunastu latach, w 1989 roku, postanowiono zwiększyć ochronę Wigier, drugiego co do głębokości jeziora w Polsce (73 m) i utworzono Wigierski Park Narodowy. W północnej części WPN krajobraz jest pagórkowaty, z licznymi formami polodowcowej rzeźby terenu. Południowa część jest bardziej płaska, położona na piaszczystych glebach sandru augustowskiego, porośniętego rozległymi borami i borami mieszanymi.
By lepiej poznać WPN warto wybrać się na przynajmniej jedną ze ścieżek edukacyjnych. Wiodą one przez tereny bardzo atrakcyjne przyrodniczo i kulturowo, łączą się ze szlakami turystycznymi, prowadzącymi w różne rejony Parku, dlatego też zwiedzanie powinniśmy zacząć właśnie od nich. Wzdłuż ścieżek umieszczone zostały tablice informacyjne, kładki, platformy widokowe i miejsca odpoczynku.
Oprócz kilkudziesięciu gospodarstw agroturystycznych i małych pensjonatów, położonych w otulinie WPN, zwracamy uwagę na możliwość zakwaterowania na terenie Parku w obiektach pozostających w zarządzie WPN.
Centrum Informacji Turystycznej
Wigierski Park Narodowy
Krzywe 82, 16-400 Suwałki
